πολυκλήϊστος

-ον, ΜΑ

1. αυτός που έχει πολλούς δεσμούς, πολλούς συνδέσμους

2. (κατ' επέκτ.) στέρεος, γερός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + κληϊστός, ιων. τ. τού κλειστός «κλειδωμένος, σφαλιστός»].